พระพุทธศาสนากับอาหาร ปัจจัยจำเป็นต่อการดำรงชีวิตเพื่อพัฒนาจิตใจ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการเรื่อง พระพุทธศาสนากับอาหารปัจจัยจำเป็นต่อการดำรงชีวิตเพื่อพัฒนาจิตใจ มุ่งศึกษาปัญหาเรื่องอาหารเป็นปัจจัยที่สำคัญต่อการดำรงชีวิต วิถีชีวิตความเป็นอยู่ของเกษตรกรผู้ทำการเกษตรเพื่อการผลิตอาหาร แนวทางวางแผนป้องกันแก้ไขและพัฒนาจิตใจตามหลักพระพุทธศาสนา
โดยการศึกษาค้นคว้าและวิเคราะห์ปัญหาอาหารที่เกิดขึ้น ในวิถีชีวิตความเป็นอยู่ในสังคมไทย เพื่อนำไปวิเคราะห์บริหารจัดการ ปรับปรุงแก้ไขและพัฒนาให้เป็นไปตามวัตถุประสงค์ที่ได้วางเอาไว้โดยไม่ขัดต่อความต้องการของวิถีชีวิตทั้งคนและสัตว์ที่อยู่ร่วมกัน พระพุทธศาสนามองเรื่องอาหารกับการอยู่ร่วมกันของสรรพสัตว์ในด้านบวกมาโดยตลอดตั้งแต่สมัยพุทธกาลตราบจนถึงปัจจุบัน โดยเฉพาะสถานการณ์ปัจจุบันเกิดการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ ๒๐๑๙ (โควิด ๑๙) ทำให้เกิดวิกฤตการณ์เรื่องอาหาร พระพุทธศาสนามีแนวคิดและบทบาทที่สำคัญเป็นสื่อกลางให้สังคมได้รู้วิธีแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นได้ โดยพระสงฆ์มีความพอประมาณในการขบฉัน ไม่มากไม่น้อย ด้วยการพิจารณา รู้คุณค่าของอาหาร อีกทั้งยังช่วยส่งเสริมให้สังคมได้พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน และเพื่อพัฒนาจิตใจ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กองบรรณาธิการ. “คู่คิดชาวนาข้าวต้านเพลี้ยกระโดดสีน้ำตาล”. น.ส.พ.กสิกร ปีที่ ๘๓ ฉบับที่ ๓ (พฤษภาคม-มิถุนายน ๒๕๕๓) : ๑๙-๒๔.
คณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. ฉบับที่ ๑๑ ๒๕๕๕-๕๕๕๙. กรุงเทพมหานคร : สำนักงาน. สำนักนายกรัฐมนตรี. ๒๕๕๕.
คณะกรรมการอาหารแห่งชาติ. กรอบยุทธศาสตร์การจัดการด้านอาหารของประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.). ๒๕๕๕.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตโต). โยนิโสมนสิการ-วิธีคิดตามหลักพุทธธรรม. กรุงเทพมหานคร : สานักพิมพ์ปัญญาประดิษฐาน ๒๕๕๖.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาเตปิฎก ๒๕๐๐. กรุงเทพนคร : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ๒๕๓๕.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย. ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ๒๕๓๙.
วรภักธ์ ภควงศ์. "ใกล้สูญพันธุ์เกษตรกรไทยเรื่องที่น่าห่วงใยใกล้ตัว". วารสารเศรษฐกิจการเกษตร. ปีที่ ๕๙ ฉบับที่ ๖๘๐ (กรกฎาคม ๒๕๕๖).
สำนักสุขาภิบาลอาหารและยา. คู่มือวิชาการสุขาภิบาลอาหารสำหรับเจ้าหน้าที่. กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. ๒๕๕๖.
สุวรรณี คำมั่น. ความมั่นคงด้านอาหารระดับนานาชาติและระดับประเทศ. เอกสาร/ภาพประกอบการบรรยาย การประชุมวิชาการโภชนาการแห่งชาติ ครั้งที่ ๕. ณ ศูนย์แสดงนิทรรศการ และการประชุมไบเทคบางนา กรุงเทพมหานคร (๕ กันยายน ๒๕๕๔).
สำนักงานปลัดกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการพัฒนาที่ยั่งยืน. กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด. ๒๕๕๖.
กชพรรณ วงศ์เจริญ และคณะ. “การอนุรักษ์และฟื้นฟูแหล่งอาหารเพื่อสร้างความมั่นคงทางอาหาร บนพื้นฐานทุนทางทรัพยากรธรรมชาติ”. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม การประชุมวิชาการมหาวิทยาลัยมหาสารคามวิจัย ครั้งที่ ๙. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.journal.msu.ac.th/index.php?page=show. [๒๘ มกราคม ๖๐].
มูลนิธิเกษตรกรรมยั่งยืน. ชุมชนปลูกอาหารปลูกประเทศ. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: www.sathai.org/th/news/hot-sue/item/ 463/html. [๑๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖].
Michiel van Dijk, et al. A meta-analysis of projected global food demand and population at risk of hunger for the period 2010–2050. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://www.nature.com/articles/s43016-021-00322-9.pdf [๒๓ พฤศจิกายน ๒๕๖๔].
Arden Henley. How to Sustainably Feed 10 Billion People by 2050, in 21 Charts. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://www.gteccanada.ca/how-to-sustainably-feed-10-billion-people-by-2050-in-21-charts/. [๒๖ พฤศจิกายน ๒๕๖๔].
