การเสริมสร้างการท่องเที่ยวผ่านการบริหารร้านกาแฟ: กรณีศึกษาจังหวัดพะเยา, ประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการบริหารจัดการร้านกาแฟเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวในจังหวัดพะเยา โดยมุ่งเน้น 1) การศึกษาพฤติกรรมและความต้องการของนักท่องเที่ยวชาวไทย จำนวน 400 คน ซึ่งสุ่มตัวอย่างแบบบังเอิญ (Accidental Sampling) ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือที่ผ่านการตรวจสอบความถูกต้องและความน่าเชื่อถือ และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ 2) การวิเคราะห์ความคิดเห็นของผู้ประกอบการร้านกาแฟจำนวน 20 ร้าน รอบกว๊านพะเยา เก็บข้อมูลผ่านการสัมภาษณ์แบบกึ่งมีโครงสร้าง และวิเคราะห์ด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่านักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นเพศชาย (46.25%) ช่วงอายุ 25–29 ปี (36.25%) และทำงานในบริษัทเอกชน (53.5%) นักท่องเที่ยวเลือกใช้บริการร้านกาแฟที่มีเอกลักษณ์ท้องถิ่น (47.25%) และเน้นร้านที่ใช้เมล็ดกาแฟเฉพาะ (65%) โดยมีระดับความพึงพอใจสูงสุดในด้านความหลากหลายของเครื่องดื่มและขนม (ค่าเฉลี่ย = 3.97, SD = 0.862) รองลงมาคือบาริสต้าที่ได้รับการรับรองหรือรางวัล (ค่าเฉลี่ย = 3.89, SD = 0.821) และบรรยากาศร้าน (ค่าเฉลี่ย = 3.86, SD = 0.793) ในส่วนของผู้ประกอบการ พบว่าปัจจัยสำคัญในการบริหารจัดการ ได้แก่ การสร้างบรรยากาศที่เอื้ออำนวย เช่น การระบายอากาศและการจัดพื้นที่ใช้สอย การทำให้ร้านเป็นจุดหมายปลายทางที่โดดเด่น การพัฒนากระบวนการที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม การส่งเสริมการตลาดผ่านสื่อออนไลน์ การสนับสนุนเส้นทางสายกาแฟ และการยกระดับมาตรฐานการคั่วกาแฟ งานวิจัยนี้นำเสนอแนวทางการบริหารจัดการร้านกาแฟในสองมิติ ได้แก่ การพัฒนาร้านกาแฟและการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงกาแฟในจังหวัดพะเยา
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารเพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวสู่ความยั่งยืน ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของโรงเรียนการท่องเที่ยวและการบริการ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต ห้ามผู้ใดนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตอย่างเป็นลายลักษณ์อักษรจากโรงเรียนการท่องเที่ยวและการบริการ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต นอกจากนี้ เนื้อหาที่ปรากฎในบทความเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
References
เอกสารอ้างอิง (ภาษาอังกฤษ)
Fayol, H. (1916). Administration Industrielle et Generale. Bulletin de la Societe de l’Industrie
Minerale, Fifth Series, 10(3), 5–162.
Kotler, P., Bowen, J. T., & Makens, J. C. (2006). Marketing for Hospitality and Tourism
(4th ed.). Pearson Education International.
Kritawanich, A. (2021). Community identity communication for Akha Pang Khon coffee
packaging design to promote coffee tourism. Rajapark Journal, 15(43), 197–210.
Lalhalert, P., & Chaidirek, P. (2018). Marketing mix affecting the consumers’ decision in
drinking fresh coffee in the Provincial Tourism in the Gulf of Thailand. Journal of Management Science Nakhon Pathom Rajabhat University, 3(1), 1–11.
Madhyamapurush, W., & Jittithavorn, C. (2020). Tourism marketing for sustainable development in
Phayao Province, Thailand. International Journal of Hospitality & Tourism Management, 4(2), 15–20.
Raktida, S. (2018). The segmentation of coffee drinkers by using lifestyle and the perceived
value of coffee shop: A case study of international tourists in Chiang Mai Province. FEU Academic Review Journal, 12(2), 199–216.
Tatnormjit, T., Nachai, P., & Nachai, S. (2022). Development guide for the Thai restaurant
business ASEAN standards in Muang District Nakhon Phanom. PannaPanithan Journal, 7(2), 243-254.
Thongkamnush, T., Chuapung, B., & Sakulrat, T. (2022). Luxury service experience guidelines
of coffee tourism in Ayutthaya Province. Journal of Buddhist Anthropology, 7(3), 190–206.