ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลการบริหารวิชาการระดับสาขาวิชาของสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดลำปาง

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลการบริหารวิชาการระดับสาขาวิชา ของสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดลำปาง เป็นวิจัยเชิงสำรวจ โดยการใช้แบบสอบถาม กลุ่มตัว คือ นักศึกษา และอาจารย์ โดยสุ่มอย่างแบบเจาะจง จำนวน 200 คน ใช้สถิติเชิงพรรณา ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าความเบี่ยงเบนมาตรฐาน ด้วยค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และโมเดลเชิงสาเหตุแบบพหุ ผลการวิจัยพบว่า การบริหารวิชาการของสาขาวิชาของสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดลำปางมีประสิทธิผลในระดับสูง และตัวแปรนักศึกษา พบว่า มีความภาคภูมิใจในตนเองมากมีแรงจูงใจในการเรียนมาก มีพฤติกรรมการเรียนดีและใช้เวลาในการเรียนมาก และห้องเรียน มีบรรยากาศการเรียนการสอนดี ส่วนปัจจัยนักศึกษา คะแนนเฉลี่ยสะสมของนักศึกษามากที่สุด รองลงมา พฤติกรรมการเรียนและอายุ และปัจจัยห้องเรียน ค่าเฉลี่ยคะแนนเฉลี่ยสะสมของนักศึกษารายห้องเรียนได้รับอิทธิพลทางตรงเป็นลบจากตำแหน่งทางวิชาการของอาจารย์ และตำแหน่งทางวิชาการของอาจารย์ ห้องเรียนที่มีอิทธิพลทางตรงต่อค่าเฉลี่ยคะแนนเฉลี่ยสะสมของนักศึกษารายห้องเรียน และค่าเฉลี่ยความพึงพอใจในการทำงานของอาจารย์รายห้องเรียนได้รับอิทธิพลทางตรงเป็นบวกจากแรงจูงใจในการทำงานของอาจารย์ และรูปแบบความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงเส้น ได้ค่าอิทธิพลทางตรง อิทธิพลทางอ้อมและอิทธิพลรวมของตัวแปรปัจจัยเชิงสาเหตุระดับห้องเรียน พบว่า ค่าเฉลี่ยความพึงพอใจในการทำงานของอาจารย์รายห้องเรียนได้รับอิทธิพลทางตรงเป็นบวกจากแรงจูงใจในการทำงานของอาจารย์มากที่สุด ส่วนวุฒิการศึกษาของอาจารย์มีอิทธิพลทางตรงเป็นลบต่อค่าเฉลี่ยความพึงพอใจในการทำงานของอาจารย์รายห้องเรียน และบรรยากาศการเรียนการสอนมีอิทธิพลทางอ้อมเป็นบวกต่อค่าเฉลี่ยความพึงพอใจในการทำงานของอาจารย์มากที่สุด รองลงมา คือ อายุของอาจารย์ตัวแปรอื่นๆ นอกนั้น ไม่มีอิทธิพลทั้งทางตรงและทางอ้อมต่อค่าเฉลี่ยความพึงพอใจในการทำงานของอาจารย์