แรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครูอาชีวศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับแรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครูในสถาบันอาชีวศึกษา เขตกรุงเทพมหานคร (2) ศึกษาปัจจัยจูงใจที่มีผลต่อระดับแรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครู และ (3) ศึกษาปัจจัยอนามัยในบริบทการทำงานของครูอาชีวศึกษา  ผู้วิจัยได้ใช้ทฤษฎีแรงจูงใจของ Herzberg  เป็นกรอบในการศึกษา ประชากรคือครูในสังกัดสำนักคณะกรรมการอาชีวศึกษา เขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 911 คน สุ่มกลุ่มตัวอย่างโดยวิธีสุ่มตามสะดวก จำนวน 278 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติบรรยาย ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เชิงถดถอยอย่างง่าย ผลการวิจัยพบว่า ค่าเฉลี่ยรวมระดับจูงใจในการปฏิบัติงานของครูอยู่ในระดับมากที่สุด (ค่าเฉลี่ย 4.33) เมื่อพิจารณาเป็นรายข้อพบว่า ข้อที่มีคะแนนมากที่สุดคือ “มีความรู้สึกดี ต่ออาชีพและการทำงาน” (ค่าเฉลี่ย 4.46) ส่วนข้อที่มีคะแนนน้อยที่สุดคือ “มีช่วงเวลาที่มีความสุขในการทำงาน” (ค่าเฉลี่ย 4.16) และในส่วนของคำถามเกี่ยวกับปัจจัยจูงใจพบว่า ค่าเฉลี่ยรวมด้านปัจจัยจูงใจอยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย 3.99)หากพิจารณาเป็นรายข้อพบว่า ข้อที่มีคะแนนมากที่สุดคือ “ความสำเร็จในการทำงาน” (ค่าเฉลี่ย 4.16) ส่วนข้อที่มีคะแนนน้อยที่สุดคือ “โอกาสในการก้าวหน้า” (ค่าเฉลี่ย 3.89) เมื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยจูงใจที่มีผลต่อระดับแรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครู พบว่ามีความสัมพันธ์กันในระดับน้อย (ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ เท่ากับ  .215) ผลการศึกษาด้านปัจจัยอนามัยพบว่า ค่าเฉลี่ยรวมของปัจจัยอนามัยอยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย 3.93) หากพิจารณาเป็นรายข้อพบว่า ข้อที่มีคะแนนมากที่สุดคือ “สถานะของอาชีพ” (ค่าเฉลี่ย 4.17) ส่วนข้อที่มีคะแนนน้อยที่สุดคือ “การบังคับบัญชา” (ค่าเฉลี่ย 3.75) ผลการศึกษาทำให้ได้ข้อเสนอแนะด้านการพัฒนาระบบส่งเสริมความก้าวหน้าของครู การยึดหลักธรรมาภิบาลในการปฏิบัติหน้าที่ และการสร้างความเข้าใจที่ชัดเจนเกี่ยวกับการพิจารณาเลื่อนขั้นเงินเดือน ซึ่งจะเป็นส่วนสำคัญในการพัฒนาและแก้ไขปัญหาเกี่ยวกับแรงจูงใจของครูอาชีวศึกษาได้