แนวทางในการพัฒนางานหัตถกรรมจากย่านลิเภาสู่เศรษฐกิจเชิงสร้างสรรค์ ของจังหวัดนครศรีธรรมราช

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) การดำเนินงานของกลุ่มงานหัตถกรรมจากย่านลิเภา          2 ) แนวทางในการพัฒนางานหัตถกรรมจากย่านลิเภาสู่เศรษฐกิจเชิงสร้างสรรค์ ของจังหวัดนครศรีธรรมราช      เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ  ผู้ให้ข้อมูล 1) ผู้นำกลุ่ม จำนวน 3 คน 2) สมาชิกกลุ่มงานหัตกรรมจากย่านลิเภา จำนวน 9 คน 3) เจ้าหน้าที่ภาครัฐจำนวน 2 คน และ 4) ผู้ทรงคุณวุฒิด้านงานหัตถกรรม จำนวน  3 คน      การเก็บข้อมูลด้วยแบบสัมภาษณ์กึ่งมีโครงสร้าง  การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์เนื้อหา

          ผลการวิจัยพบว่า 1) การดำเนินงานของกลุ่มงานผลิตภัณฑ์งานหัตถกรรมย่านลิเภา ออกแบบผลิตภัณฑ์ตามความต้องการของลูกค้า ไม่มีการใช้เทคโนโลยีในการผลิต จำหน่ายผลิตภัณฑ์ทั้งที่กลุ่ม ผ่านออนไลน์      งานแสดงสินค้า หน่วยงานภาครัฐให้การสนับสนุนการอบรม และแนะนำแหล่งเงินทุน ปัญหาและอุปสรรคใน  การดำเนินงานกลุ่ม คือวัสดุไม่เพียงพอ ผู้จักสานมีจำนวนน้อย ใช้เวลานานในการทำชิ้นงาน และการจัดระบบการตลาด 2) แนวทางในการพัฒนาผลิตภัณฑ์งานหัตถกรรมจากย่านลิเภา มี 4 ด้าน คือ ด้านการผลิตที่ควร  ตามความต้องการของลูกค้า และคงความเป็นเอกลักษณ์ดั้งเดิม  ด้านการตลาด ควรวิเคราะห์สื่อและวางแผนการตลาด  ด้านการดำเนินงานกลุ่มควรจัดทำข้อมูลจัดระบบผลิตภัณฑ์ และการถ่ายทอดภูมิปัญญา และด้านการสนับสนุนและส่งเสริมจากภาครัฐ ควรผลักดันขีดความสามารถในการพัฒนาผลิตภัณฑ์และพัฒนาตลาด  ของผู้ผลิตและผู้ประกอบการ