ปัจจัยที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของนิสิตนักศึกษา มหาวิทยาลัยของรัฐในกรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของนิสิตนักศึกษามหาวิทยาลัยของรัฐในกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่าง คือ นิสิตนักศึกษา จำนวน 400 คน ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน (Multistage Random Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ แบบสอบถามพฤติกรรมการเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมที่มีค่าความเชื่อมั่น .831 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ด้วยการทดสอบไคสแควร์ (Chi-Square) ผลการวิจัยพบว่า นิสิตนักศึกษาเป็นนิสิตหญิง ร้อยละ 54.2 มีอายุน้อยกว่า 20 ปี ร้อยละ 61.7 เรียนสายวิทยาศาสตร์และสังคมศาสตร์ในสัดส่วนที่เท่ากัน มีรายได้เฉลี่ย 9,963 บาท มีสมาชิกในครอบครัว 4 คน ร้อยละ 47.2 ได้รับรู้ข่าวสารเกี่ยวกับการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมจากอินเทอร์เน็ต ร้อยละ 83.5 บิดา/มารดาเป็นบุคคลที่ทำให้นิสิตนักศึกษาสนใจเกี่ยวกับการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมร้อยละ 54.3 นิสิตนักศึกษาร้อยละ 65.5 มีความรู้อยู่ในระดับดี และร้อยละ 56.2 มีพฤติกรรมการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมระดับปานกลาง
ผลการศึกษาปัจจัยที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมพบว่า ปัจจัยส่วนบุคคล การรับรู้ข่าวสาร บุคคลหรือกลุ่มอ้างอิง และความรู้เกี่ยวกับการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรม
การเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมในภาพรวม แต่มีบางปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมในด้านย่อย คือ 1) อาชีพมารดาของนิสิตนักศึกษามีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมด้านการนำทรัพยากรกลับมาใช้ใหม่เรื่องการดัดแปลงวัสดุไปใช้ในงานอื่น 2) รายได้ของนิสิตนักศึกษามีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมด้านการลดทรัพยากรเรื่องประหยัดพลังงานไฟฟ้า และด้านการนำทรัพยากรมาซ้ำ เรื่องการนำวัสดุที่ไม่ใช้แล้วไปใช้ในงานอื่น 3) การรับรู้ข่าวสารเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมจากการประชุมวิชาการมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมด้านการลดการใช้ทรัพยากรเกี่ยวกับการประหยัดพลังงานไฟฟ้า