แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำแบบยั่งยืนของผู้บริหาร วิทยาลัยอาชีวศึกษา สังกัดสำนักงานอาชีวศึกษาจังหวัดชัยภูมิ
คำสำคัญ:
แนวทางการพัฒนา, ภาวะผู้นำแบบยั่งยืน, สภาพปัจจุบัน, สภาพที่พึงประสงค์บทคัดย่อ
การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) สภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์และความต้องการจำเป็นของภาวะผู้นำแบบยั่งยืนของผู้บริหารอาชีวศึกษา สังกัดสำนักงานอาชีวศึกษาจังหวัดชัยภูมิ และ 2) แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำแบบยั่งยืนของผู้บริหารวิทยาลัยอาชีวศึกษา สังกัดสำนักงานอาชีวศึกษาจังหวัดชัยภูมิ เป็นวิจัยแบบผสานวิธี 2 ระยะคือ ระยะที่ 1 ศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์และความต้องการจำเป็นของภาวะผู้นำแบบยั่งยืนของผู้บริหารสถานศึกษา ประชากร ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษา และครูในสังกัดสำนักงานอาชีวศึกษาจังหวัดชัยภูมิ จำนวน 191 คน เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ เป็นแบบประเมินที่มีการตอบสนองคู่ โดยสภาพปัจจุบันมีค่าความเชื่อมั่น 0.844 และสภาพที่พึงประสงค์มีค่าความเชื่อมั่น 0.797 ระยะที่ 2 ศึกษาแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำแบบยั่งยืน ของผู้บริหารวิทยาลัยอาชีวศึกษา สังกัดสำนักงานอาชีวศึกษาจังหวัดชัยภูมิ เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง และประเมินความเหมาะสมความเป็นไปได้ของแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำแบบยั่งยืนของผู้บริหารสถานศึกษา สถิติที่ใช้ ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและดัชนีความต้องการจำเป็น (PNI Modified) การวิเคราะห์เนื้อหาโดยเขียนบรรยาย ผลการวิจัย พบว่า สภาพปัจจุบันภาวะผู้นำแบบยั่งยืนของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานอาชีวศึกษาจังหวัดชัยภูมิ โดยรวมอยู่ในระดับมาก สภาพที่พึงประสงค์โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ความต้องการจำเป็นภาวะผู้นำแบบยั่งยืนของผู้บริหารสถานศึกษา เรียงลำดับความสำคัญ 3 ลำดับ ได้แก่ การพัฒนาอย่างต่อเนื่องและยืนยาว ความมีสมรรถนะเชิงระบบเพื่อพัฒนาองค์กรอย่างมีประสิทธิภาพ และความยุติธรรมโปร่งใสตรวจสอบได้ตามลำดับ และ 2) แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำ แบบยั่งยืนของผู้บริหารสถานศึกษา ในสังกัดสังกัดสำนักงานอาชีวศึกษาจังหวัดชัยภูมิ มีทั้งหมด 7 องค์ประกอบ ประกอบด้วย 21 แนวทาง
เอกสารอ้างอิง
กนกอร สมปราชญ์. (2558). ภาวะผู้นำและภาวะผู้นำการเรียนรู้สำหรับผู้บริหารสถานศึกษา. โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา.
กรุณา ศรีแสน. (2561). การพัฒนาตัวบ่งชี้และแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำที่ยั่งยืนสำหรับผู้บริหาร โรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. [วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญา ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย]. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
กษมา วรวรรณ ณ อยุธยา. (2553). สรุปความจากหนังสือ Understanding by Design. โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแหงประเทศไทย.
จันทรรัตน สิทธิสมจินต์. (2559). โมเดลสมการโครงสร้างของปัจจัยการจัดการนวัตกรรมที่ส่งผลต่อโรงเรียนสมรรถนะสูงในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. [วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา]. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ทิวากานต์ ศรีสวัสดิ์. (2558). ภาวะผู้นำแบบยั่งยืนของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธมศึกษา เขต 19. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 38(4), 57-64.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 10). สุวีริยาสาสน์.
พา อักษรเสือ และ เอกราช โฆษิตพิมานเวช. (2562). ภาวะผู้นำแบบยั่งยืนของผู้บริหารสถานศึกษา เอกชนสังกัดสำนักงานศึกษาธิการจังหวัดขอนแก่น. วารสารบัณฑิตมหาจุฬาขอนแก่น, 6(3), 634-644.
วสันต์ ศักดาศักดิ์. (2565). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำที่ยั่งยืนกับประสิทธิภาพการบริหารงาน วิชาการโรงเรียน ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา นนทบุรี. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา วิทยาลัยการฝึกหัดครู]. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2549). การศึกษารูปแบบความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงเส้นตรงของประสิทธิผลภาวะผู้นำของผู้บริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียน [วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ศิลป์ชัย สุวรรณมณี. (2555). องค์ประกอบสำคัญสู่การเป็นผู้นำแบบยั่งยืน. วารสารปาริชาต, 25(1), 77-85.
ศุภมาส ภาสุระ. (2561). การศึกษาระดับสมรรถนะภาวะผู้นำแบบยั่งยืนของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต2. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา, 13(3), 337-387
สุนทรีพร อำพลพร. (2564). สังเคราะห์องค์ประกอบภาวะผู้นำที่ยั่งยืนของผู้บริหารสถานศึกษา. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์, 7(3), 174-207.
อรพรรณ เทียนคันฉัตร. (2560). ภาวะผู้นำเชิงพฤติกรรมของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครู. [วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี. RBRU e-Theses. https://etheses.rbru.ac.th/pdf-uploads/allfile-258-file01-2018-08-02-14-55-20.pdf
เอกราช โฆษิตพิมานเวช และ จิราภรณ์ ผันสว่าง. (2566). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำแบบยั่งยืนของสถานศึกษาเอกชน. วารสารมณีเชษฐาราม, 6(5), 560-577.
Avery, G.C. (2005). Leadership for sustainable futures: Achieving success in a competitive world. New Zealand Journal of Human Resources Management, 5; 1-28.
Davies, M. (2007). Sharing Assessment in Health and Social Care: A practical handbook for inter-professional working. Sage Publications.
Ferdig, M.A., & Ludema, J.D. (2005). Transformative interactions: Qualities of conversation that
heighten the vitality of self-organizing change. Research in Organizational Change and Development, 15, 171-207.
Fullan, M. (2005). The New Meaning of Education Change. London: Routledge / Falmer. Hargreaves, A. & Fink, D. (2004). The seven principles of sustainable; leadership. Education Leadership, 61(7), 8-13.
Hargreaves, A. (2007). Sustainable leadership and development in education: creating the future, conserving the past. European Journal of Education, 42(2), 223-233.
Harris, A. (2003). Teacher leadership as distributed leadership: heresy, fantasy or possibility? School Leadership and Management, 23(3), 313-324.
Morsing, M., & Oswald, D. (2009). Sustainable leadership: management control systems and organizational culture in Novo Nordisk A/S. Corporate Governance, 9(1), 83-101.
Ulrich, D., & Smallwood, N. (2013). Leadership sustainability: Seven disciplines to achieve the changes great leaders know they must make. John Wiley & Sons.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
