New public Management Affecting the Effectiveness of Local Government Administration
Abstract
This research aims to study the causal factors of the new public management that affect the effectiveness of local administration. The research population was 2.204 local government officials in Roi-et province. lt is assigned the sample size using the Taro Yamane formula. The sample size was 339 people. The instrument used to collect the data was a questionnaire with a reliability value of 0.94. Statistics used in data analysis were path analysis with AMOS program.
The research raesults on the causal factors of the new public management that affect the effectiveness of the administration of the local government organizations shown that new public management has a positive influence indiectly through organizational culture variables on the effectiveness of local government administration. The total effect was 0.314 2tthe .05 Level and affects the administrative Capacity at 0.619. Neverthele, the new government management has no indirect influence on the effectiveness of the management. The organizational culture variables had a direct influence on the effectiveness of the management at the .05 level. However, the performance variables had no direct influence on the administrative effectiveness of the local administrative organizations.
References
กรรณิการ์ โพธิลังกา และ สุทธินันท์ พรหมสุวรรณ. (2557). การศึกษาลักษณะส่วนบุคคล วัฒนธรรมองค์กร ลักษณะสร้างสรรค์และสภาพแวดล้อมภายในองค์กรที่มีประสิทธิผลการปฏิบัติงานของพนักงาน ระดับปฏิบัติการในย่านธุรกิจอโศก กรุงเทพมหานคร. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงราย, 9 (2),91-92.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2559), การวิเคราะห์สมการโครงสร้าง (SEV) ด้วย AMOS. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ. ห้างหุ้นส่วนจำกัดสามลดา.
จุมพล หนิมพานิช. (2553). การบริหารจัดการภาครัฐใหม่ หลักการ แนวคิด และกรณีตัวอย่างของไทย. พิมพ์ ครั้งที่ 3. นนทบุรี : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ไชยา ยิ้มวิโล. (2557). พัฒนาการรัฐประศาสนศาสตร์และบริหารรัฐกิจ : จากอดีตสู่ปัจจุบันและอนาคต. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
ทิพวรรณ หล่อสุวรรณรัตน์ (2550). ทฤษฎีองค์การสมัยใหม่. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ. สำนักพิมพ์รัตนไตร.
ธณัฐพล ชะอุ่ม , (2558), ตัวแบบการบริหารจัดการที่มีประสิทธิผลของเทศบาลตำบลในเขตภาคกลางของประเทศไทย. ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ บัณฑทิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสยาม
นราธิป ศรีราม, กิตติพงษ์ เกียรติวัชรชัย และ ชลัช ชรัญญ์ขัย. (2557), การสังเคราะห์แนวคิดการบริการสาธารณะแนวใหม่. รายงานการวิจัย. นนทบุรี มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ปริณ บุญฉลวย. (2556), วัฒนธรรมองค์การ องค์การแห่งการเรียนรู้ กับประสิทธิผลองค์การของศาลยุติธรรมตัวแบบสมการโครงสร้าง, วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม คณะพัฒนาสังคมและการจัดการสิ่งแวดล้อม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
เพชรน้อย สิงห์ช่างชัย. (2549), หลักการและการใช้สถิติการวิเคราะห์ตัวแปรหลายตัวแปรสำหรับการวิจัยทางการพยาบาล. พิมพ์ครั้งที่ 3. สงขลา : จ.เอกสาร
เรืองวิทย์ เกษสุวรรณ. (2556). การจัดการภาครัฐแนวใหม่. พิมพ์ครั้งที่ 1.กรุงเทพฯ : บพิธการพิมพ์.
ศิลปกรณ์ จันทไซย. (2553), สมรรถนะผู้บริหารโรงเรียนที่ส่ง ผลต่อประสิทธิผลของผู้บริหารโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษในจังหวัดนครพนม. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎสกลนคร, 2 (G), 152-160.
สายใจ สีแจ้, เก็จกนก เอื้อวงศ์ และนงเยาว์ อุทมพร. (2559), สมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาที่มีต่อประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบุรี. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ, 9 (2). 225-235,
สุรพร เสียนสลาย. (2548) "การประยุกต์ใช้แนวคิดและผลการวิจัยทางรัฐประศาสนศาสตร์." ในเอกสารการสอนชุดวิชาขอบข่ายการศึกษาและการวิจัยทางรัฐประศาสนศาสตร์. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
อัมพร ธำรงลักษณ์. (2556), การบริหารการปกครองสาธารณะ : การบริหารรัฐกิจในศตวรรษที่ 21. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ :โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Christensen, and Laegreid. (2013). The ashgate research companion to new public manage-ment. London: Ashgate Publishing.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3 ed, New York Herper and Row.
