การพัฒนาทักษะการออกเสียงสัทอักษรพินอินโดยใช้แบบฝึกการอ่านออกเสียง สำหรับนักศึกษาชั้นปีที่ 1 และนักศึกษาชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบความสามารถในการอ่านออกเสียงสัทอักษรพินอินของนักศึกษาสาขาวิชาภาษาจีนและสาขาวิชาการการท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี ก่อนและหลัง  การใช้แบบฝึกการอ่านออกเสียง และศึกษาปัญหาในการอ่านออกเสียง รวมถึงความพึงพอใจของนักศึกษา ที่มีต่อการพัฒนาทักษะการอ่านออกเสียงด้วยแบบฝึกดังกล่าว กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยนักศึกษาชั้นปีที่ 1 และ 2 สาขาวิชาภาษาจีนและสาขาวิชาการท่องเที่ยว จำนวน 52 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบฝึกการอ่านเสียงสัทอักษรพินอิน (pre-test และ post-test) แบบวัดความพึงพอใจ และแบบฝึกการอ่านออกเสียง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติการทดสอบค่าที (T-test) ค่าเฉลี่ย () และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.)

          ผลการวิจัยพบว่า นักศึกษามีความสามารถในการอ่านออกเสียงพยัญชนะ สระ และคำศัพท์ได้ดีขึ้นอย่าง มีนัยสำคัญทางสถิติ (.sig < 0.05) โดยค่าเฉลี่ยการอ่านออกเสียงพยัญชนะเพิ่มขึ้นจาก = 5.44 เป็น = 7.33 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานลดลงจาก S.D. = 1.86 เป็น S.D. = 1.08 สำหรับสระเดี่ยวและสระประสม ค่าเฉลี่ยเพิ่มขึ้นจาก = 3.17 เป็น = 6.42 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานลดลงจาก S.D. = 1.65 เป็น S.D. = 0.82 ส่วนการอ่านคำศัพท์ 2 และ 3 พยางค์ ค่าเฉลี่ยเพิ่มจาก = 1.85 เป็น = 6.42 โดยมีการเปลี่ยนแปลงของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเล็กน้อย

จากข้อมูลแสดงให้เห็นว่า แบบฝึกการอ่านออกเสียงสัทอักษรพินอินที่พัฒนาขึ้นสามารถช่วยเพิ่มความสามารถของนักศึกษาในการอ่านออกเสียงภาษาจีนได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งนี้ ผลการวิจัยสามารถนำไปปรับใช้เพื่อพัฒนาแนวทางการเรียนการสอนภาษาจีนในอนาคตต่อไป