การพัฒนาศักยภาพกลุ่มชุมชนท่องเที่ยวโฮมสเตย์ด้านอาหารจากภูมิปัญญาท้องถิ่น และด้านทักษะการให้บริการสำหรับการจัดการท่องเที่ยวชุมชนบ้านดงน้อย ตำบลพระธาตุ อำเภอนาดูน จังหวัดมหาสารคาม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาบริบทพื้นที่และบริบทการจัดการท่องเที่ยวของกลุ่มชุมชนท่องเที่ยวโฮมสเตย์บ้านดงน้อย ตาบลพระธาตุ อาเภอนาดูน จังหวัดมหาสารคาม 2) ศึกษาความต้องการการพัฒนาการท่องเที่ยวของกลุ่มชุมชนท่องเที่ยวโฮมสเตย์บ้านดงน้อย 3) พัฒนาศักยภาพการจัดการท่องเที่ยวด้านอาหารจากภูมิปัญญาท้องถิ่นและด้านทักษะการให้บริการสาหรับการจัดการท่องเที่ยวชุมชนของกลุ่มชุมชนท่องเที่ยวโฮมสเตย์ บ้านดงน้อย การวิจัยนี้เป็นการวิจัยและพัฒนาแบบมีส่วนร่วมกลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ สมาชิกกลุ่มชุมชนท่องเที่ยวโฮมสเตย์บ้านดงน้อย จานวน 50 คน เก็บข้อมูลด้วยแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง ผลการวิจัยพบว่าบ้านดงน้อย ตาบลพระธาตุ อาเภอนาดูน จังหวัดมหาสารคาม เป็นชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถีที่ใช้ประโยชน์จากวัฒนธรรมและทรัพยากรธรรมชาติท้องถิ่น ชาวบ้านดาเนินชีวิตเรียบง่ายตามหลักเศรษฐกิจพอเพียงอยู่ใกล้แหล่งอารยธรรมโบราณนครจาปาศรี องค์พระบรมธาตุนาดูน มีประเพณีท้องถิ่น และกิจกรรมท่องเที่ยวหลากหลาย เช่น การเลี้ยงปู่ตา การแสดงศิลปะพื้นบ้าน ฐานเรียนรู้ผลิตภัณฑ์ชุมชนด้านความต้องการการพัฒนาการท่องเที่ยวเพื่อเพิ่มศักยภาพการจัดการท่องเที่ยว พบว่า มีความต้องการพัฒนาในด้านการทาอาหารและขนมพื้นบ้านต้อนรับนักท่องเที่ยว และด้านทักษะการบริการสร้างความประทับใจแรกแก่นักท่องเที่ยว การพัฒนาการท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อศักยภาพการจัดการท่องเที่ยวที่สาคัญ คือ การพัฒนาการทาอาหารและขนมพื้นบ้านสู่ขนมต้อนรับนักท่องเที่ยว และด้านการพัฒนาทักษะการบริการสร้างความประทับใจแรกแก่นักท่องเที่ยว
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารเพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวสู่ความยั่งยืน ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของโรงเรียนการท่องเที่ยวและการบริการ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต ห้ามผู้ใดนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตอย่างเป็นลายลักษณ์อักษรจากโรงเรียนการท่องเที่ยวและการบริการ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต นอกจากนี้ เนื้อหาที่ปรากฎในบทความเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
เอกสารอ้างอิง
เอกสารอ้างอิง (ภาษาไทย)
กรมส่งเสริมวัฒนธรรม. (2567). อาหารไทยพื้นถิ่น. https://culture.gdcatalog.go.th/dataset/fod_51_01
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2567). มาตรฐานโฮมสเตย์ไทย. https://province.mots.go.th/ewtadmin/ ewt/saraburi/download /article/article_20220228121243.pdf
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2567). พระธาตุนาดูน. https://thai.tourismthailand.org/Attraction/
กุณฑีรา อาษาศรี และณฐภศา เดชานุเบกษา. (2567). โครงการออมสินยุวพัฒน์รักษ์ถิ่น ปี 2567 กลุ่มชุมชนท่องเที่ยวโฮมสเตย์บ้านดงน้อย. คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
จิรัฏฐวัฒน์ ศิริบุตร เสรี วงษ์มณฑา ปฏิพัทธ์ ตันมิ่ง และณัฐรินทร์ ปริวงศ์กุลธร. (2568). ยุทธศาสตร์การพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงสืบสานอย่างยั่งยืนบนฐานชุมชนกรณีศึกษาอําเภอโพนพิสัย จังหวัดหนองคาย. วารสารวิชาการรัตนบุศย์, 7(1), 128-142.
ชวรินทร์ สุดสวาท อติคุณ เลรามัญ นภัสนันท์ วินิจวรกิจกลุ สุประภา สมนักพงษ์ และอนัญญา รัตนประเสริฐ. (2565). การท่องเที่ยวเชิงอาหารพื้นบ้านล้านนา. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(2), 405-417.
ณัฏฐพัชร มณีโรจน์. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 13(2), 25-46.
นภมินทร์ ศักดิ์สง่า. (2563). การพัฒนาศักยภาพเพื่อยกระดับการท่องเที่ยวย่านตลาดอาหารกลางคืนในเขตคูเมืองเก่าจังหวัดเชียงใหม่. https://cmudc.library. cmu.ac.th/frontend/Info/item/dc:182357
เมษ์ธาวิน พลโยธี สุธาธิณี หนูเนียม และสุวิชาดา สกุลวานิชเจริญ. (2565). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืน กรณีศึกษา ชุมชนไทดำ บ้านนาป่าหนาด อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 18(1), 1-25.
ลลิตา นวกิจไพทูรย์ ศิวฤทธิ์ พงศกรรังศิลป์ และพิมพ์ลภัส พงศกรรังศิลป์. (2564). การวิเคราะห์องค์ประกอบรูปแบบการดำเนินชีวิตของนักท่องเที่ยวกลุ่ม Millennials ในประเทศไทย. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 17(1), 18-43.
วรรณภา อุดมผล. (2565). การศึกษาระดับศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงอาหารของชุมชนท่องเที่ยวในเขตพื้นที่ภาคตะวันออก [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา].
ศูนย์วิจัยและสนับสนุนเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน. (2564). Sustainable tourism – การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. SDG Move. https://www.sdgmove.com/2021/07/31/sdg-vocab-41-sustainable-tourism/
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561-2580. https://www.nesdc.go.th/download/document/SAC/NS_SumPlanOct2018.pdf
เสาวนีย์ วรรณประภา อภิวรรณ ศิรินันทนา ผกามาศ ยินดี และธนัชพร ผาเป้า. (2558). การจัดการสื่อสารแหล่งท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์แบบโฮมสเตย์ จังหวัดระยอง จันทบุรี ตราด [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี].
แสงแข บุญศิริ เทิดชาย ช่วยบำรุง และวรรักษ์ สุเฌอ. (2561). การเสริมสร้างศักยภาพด้านการพัฒนาการท่องเที่ยวของคณะกรรมการพัฒนาการท่องเที่ยวประจำเขตพัฒนาการท่องเที่ยว 5 เขตของไทย (รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์ เลขที่ 141434). สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน). (2567). การท่องเที่ยวหรืออุตสาหกรรมท่องเที่ยวเป็นเรื่องใกล้ตัวกว่าที่คิด. https://tatreviewmagazine.com/article/community-based-tourism/
อรุณ สนใจ ธีระภัทรา เอกผาชัยสวัสดิ์ ธีรภัทร กิจจารักษ์ สุภชัย ตรีทศ โดมธราดล อนันตสาน และสมพิศ สายบุญชื่น. (2564). ศักยภาพการพัฒนาชุมชนสู่หมู่บ้านท่องเที่ยววิถีชุมชนโดยเชื่อมโยงระบบเศรษฐกิจ ชุมชนฐานรากกับวิถีวัฒนธรรมชุมชนตำบลบุ่งน้ำเต้า จังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 7(6), 191-200.
เอกสารอ้างอิง (ภาษาอังกฤษ)
Anggriani, R., Febriana, W., Prasetyo, R., & Komala, R. (2023). Ekowisata Melalui Konsep Community Based Tourism. Journal of Community Empowerment, 4(3), 137-151.
Bhartiya, S., & Bhatt, V. (2023). Can community-based tourism be a catalyst for social transformation? In Technology and social transformations in hospitality, tourism and gastronomy: South Asia perspectives (pp. 100–107). CABI.
Ginanja, R., & Runingsawitri, H. (2023). Community Empowerment In Tourism Development: Concepts and Implications. The Eastasouth Management and Business, 1(3), 111–119.
Hardianto, W. T., Rusmiwari, S., & Firdausi, F. (2023). Renewal concept of sustainable tourism development in Indonesia: Comparative study of local government of Batu City and Probolinggo Regency. Jurnal Kebijakan dan Administrasi Publik, 27(2), 130-143.
Kim, H. J., & Lee, H. (2018). The effects of employee knowledge sharing on the relationship between customer knowledge and service quality. Journal of Hospitality Marketing & Management, 27(3), 292-311.
Law, R., Buhalis, D., & Cobanoglu, C. (2018). Progress on information and communication technologies in hospitality and tourism. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 30(6), 2759–2773.
Phunnarong, S. (2021). Factors affecting the success of community-based tourism (CBT) in homestay form. Journal of Community Development Research (Humanities and Social Sciences), 14(4), 14-27.
Qiao, H. H., Wang, C. H., Chen, M. H., Su, C. H., Tsai, C. H., & Liu, J. (2021). Hedonic price analysis for high-end rural homestay room rates. Journal of Hospitality and Tourism Management, 49, 1–11. https://doi.org/10.1016/j.jhtm. 2021.08.008
World Tourism Organization. (2019). International tourism highlights, 2019 edition. https://www.e-unwto.org/doi/pdf/10.18111/9789284421152
Wulandari, E. A., Wardhani, E. S., Susanto, H., & Prasetyo, I. (2023). Edu-tourism concept in eco-friendly farm development design in Ngronggot Village, Nganjuk, East Jawa. IOP Conference Series: Earth and Environmental Science, 1310(1), 1–7.
Zubovic, A. (2023). Development concept of outdoor tourism development concept as a generator of destination competitiveness. Tourism and Hospitality Management, 29(2), 309–311.
