การเปรียบเทียบแนวคิดสื่อบริการสาธารณะในบริบทนานาชาติกับไทยและสถานภาพองค์ความรู้เกี่ยวกับไทยพีบีเอส
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) อธิบายแนวคิดสื่อบริการสาธารณะ โดยเปรียบเทียบระหว่างบริบทนานาชาติกับไทย และ 2) ศึกษาสถานภาพองค์ความรู้เกี่ยวกับไทยพีบีเอส ผลการศึกษา พบว่า ในบริบทนานาชาตินั้นสื่อบริการสาธารณะเป็นหนึ่งในสามระบบของสื่อแพร่ภาพและกระจายเสียงที่แยกจากสื่อรัฐกับสื่อพาณิชย์ แต่บริบทไทยนั้น สื่อบริการสาธารณะตามแนวคิดดังกล่าวถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มเดียวกับสื่อของรัฐ องค์กรไม่แสวงหากำไร และมหาวิทยาลัย โดยเรียกทั้งหมดว่าเป็นประเภทสื่อบริการสาธารณะ ด้านแหล่งที่มาของงบประมาณสื่อบริการสาธารณะในหลายประเทศนั้นได้รับงบประมาณโดยตรงจากค่าธรรมเนียมการรับชม เงินอุดหนุนจากรัฐ ค่าสมาชิก รายได้จากการจำหน่ายทรัพย์สินทางปัญญา ขณะที่สื่อบริการสาธารณะของไทยอย่างไทยพีบีเอสได้รับงบประมาณจากภาษีสรรพสามิตเหล้าและบุหรี่ ส่วนสถานภาพองค์ความรู้เกี่ยวกับไทยพีบีเอสนั้นมีงานวิจัยตั้งแต่ช่วงปี 2553-2563 จำนวน 15 เรื่อง แบ่งออกเป็น 4 กลุ่มประเด็น ได้แก่ บทบาทสื่อสาธารณะ (53.3%) องค์กรและสถาบัน (20.0%) เนื้อหาและวาทกรรม (13.3%) และภาพลักษณ์และความพึงพอใจของผู้รับสาร (13.3%) ด้านการวิจัยในอนาคตนั้นควรให้ความสนใจต่อการดำรงอยู่ของไทยพีบีเอสภายใต้บริบทดิจิทัลเพราะเป็นปัจจัยที่ก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีการสื่อสาร พฤติกรรมการดำรงชีวิตของผู้รับสาร และการแตกกระจายของสังคม ขณะที่แง่มุมด้านบทบาทต่อกระบวนการสันติภาพจังหวัดชายแดนภาคใต้ที่ค่อนข้างมีพลวัตก็ยังเป็นช่องว่างทางความรู้อยู่
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Journal of Information and Learning ดำเนินการโดยสำนักวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารได้รับความคุ้มครองตามกฎหมายลิขสิทธิ์ โดยเจ้าของลิขสิทธิ์จะมีสิทธิในการทำซ้ำ ดัดแปลง และเผยแพร่งานบทความ ทั้งรูปแบบอิเล็กทรอนิกส์ การทำฉบับสำเนา การแปล และการผลิตซ้ำในรูปแบบต่างๆ ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียนและสำนักวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี วารสารฯ ขอสงวนสิทธิ์ในการพิจารณาตีพิมพ์ตามความเหมาะสม รวมทั้งการตรวจทานแก้ไข การปรับข้อความ หรือขัดเกลาภาษาให้ถูกต้องตามเกณฑ์ที่กำหนด สำหรับผลการวิจัยและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความถือเป็นความคิดเห็นและอยู่ในความรับผิดชอบของผู้เขียน
References
Bainbridge, J., Tynan, L., & Goc, N. (2015). Media and journalism: New approaches to theory and practice. Oxford University Press.
Bualuay, N. (2018). The communication for negotiating meanings of public media for marginal people: A case study of HIV-positive persons. Lampang Rajabhat University Journal, 7(2), 56-64
Chaisuparakul, S. (2015). Paradigms in social science research. Journal of Chandrakasem Sarn, 21(40). 1-8.
Charoenwongsa, M., & Thong-rueng, A. (2013). The emergence and development of TPBS citizen reporters. Silpakorn University Journal, 33(2) 256-286.
Janwit, P. (2017, July 7). 10 Pī s̄ụ̄̀x s̄āṭhārṇa nı s̄ạngkhm thịy [10 years public media in Thai society]. The101.world. https://www.the101.world/10-years-of-thaipbs/
Jeh-oh, F. (2015). D-Slatan Na Dan Tai: the encoding of reality in The Southern Border Thailand through the TV Programme [Unpublished doctor's thesis]. Naresuan University.
Kronghao, M. (2016). Exposure and satisfaction of audiences toward Thai PBS' Facebook Page [Unpublished master's thesis]. Thammasat University.
Lertwiriyapaiboon, I. (2014). Roles and news reporting of Thai PBS in Flooding Crisis 2011 [Unpublished master's thesis]. Chulalongkorn University.
National Statistical Office of Thailand. (2021 June, 24). S̄ảrwc kār mī kār chı̂ thekhnoloyī s̄ārs̄ntheṣ̄ læa kār s̄ụ̄̀xs̄ār nı khrạwreụ̄xn ph.Ṣ̄.2563 [The Survey on the using of information and communication technology in households in 2020]. The National Statistical Office. http://www.nso.go.th/sites/2014/DocLib13/ด้านICT2/เทคโนโลยีในครัวเรือน/2563/Full_Report_63.pdf
Nilaphatama, S., & Chalermsripinyorat, R. (28 March, 2013). Wāth krrms̄ụ̄̀xmwlchn nı krabwnkār s̄ạntip̣hāph s̄ām cạngh̄wạd chāydæn p̣hākh tı̂ 2556 [Media Discourse on Peace Process in Southern Thailand 2013]. deep south watch. https://deepsouthwatch.org/sites/default/files/archives/docs/peaceprocessdiscourse_samatcha_rungrawee.pdf
Odklan, C. P. (2012). Image of Thai Public Broadcasting Service Television Station: A case study audience in Bangkok metropolitan area. Sripatum Chonburi Journal, 11(3) 125-132.
Ofcom. (2018). Public Service Broadcasting in the digital age: Supporting PSB for the next decade and beyond. ofcom. https://www.ofcom.org.uk/__data/assets/pdf_file/0026/111896/Public-service-broadcasting-in-the-digital-age.pdf
Omjai, W. (2021). New normal: A new way of living-with-COVID 19 culture. Rusamilae Journal, 42(1), 47-62
Phuripanik, P. (2014). Structure of Thai Public Broadcasting Service and citizen' participation. Journal of Multidisciplinary in Social Sciences, 10(1), 97-111.
Poepsel, M. (2018). Media, society, culture and you: Rebus community. Quebec.
Siripongtugsin, N. (2011). Politics in public media policies of the Thai Public Broadcasting Service [Unpublished doctor's thesis]. Chulalongkorn University.
Srithongthae, P. (2014). The agenda setting for change: Agenda setting of Thai Diaspora on Public Service Broadcasting case. Journal of Graduate Study in Humanities and Social Sciences, 3(2). 19-46.
Teetakaew, T. (2010). The role of Thai Public Broadcasting Services to make political public shpere through public forum and citizen journalist program [Unpublished master's thesis]. Chulalongkorn University.
Thai Broadcast Journalists Association. (2009). H̄nạngs̄ụ̄x rāyngān pracả pī 2552 [Annual report 2009]. Thai Broadcast Journalists Association Thai Health Promotion Foundation. (2017, January 11). Thvs̄ʹḍī s̄āmh̄elī̀ym k̄heyụ̄̂xn p̣hūk̄heā s̄r̂āng cud pelī̀yn phạtʹhnā pratheṣ̄ [Triangles Theory for move moutain, turning point for developing country]. Thai Health Promotion Foundation. https://www.thaihealth.or.th/Content/34866-ทฤษฎีสามเหลี่ยมเขยื้อนภูเขา%สร้างจุดเปลี่ยนพัฒนาประเทศ%20.html
Thaipublica. (2021, May 22). Phỵ.Cheidchū chna khdī nph.Yng yuthṭh wngṣ̄̒ p̣hirmy̒ ṣ̄ānti̒ f̂xng h̄mìnpramāth krṇī ǹā s̄ngs̄ạy ẁā thịy phī bī xes̄ -s̄s̄s̄. T̀āng mī p̄hl prayochn̒ txbthæn h̄rụ̄x mị̀ [Dr. Cherdchu wins the case of Dr. Yongyuth Wongpiromsan who defamed her about the critique on Thai PBS and Thai Health Promotion Foundation have conflict interests or not]. ThaiPublica. https://thaipublica.org/2021/05/churdchoo-ariyasriwatana-22-05-2564/
Thanasomboon, T. (2013). Good government and management effectiveness of the Thai Public Broadcasting (Thai PBS) [Unpublished doctoral's thesis]. Bangkok ThonBuri University.
Thiamkiri, A. (2017). The role of public forum TV program in creating participation to change social issues [Unpublished master's thesis]. National Institute of Development Administration. UNESCO. (2001, May 2001). Public broadcasting: Why? How? UNESCO Digital Library. https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000124058
United Nations Development Programme. (2004). Supporting public service broadcasting: Learning from Bosnia and Herzegovina’s experience. United Nations Development Programme.
Wannataworn, A., & Chainan, P. (2017, Febuary). Roles of public media in negotiating meanings for marginal people: A case study of Rohingya refugees [Conference session]. The 42nd National Graduate Research Conference, Chaing Mai.
Waranusupakul, I. (2017). Broadcasting regulation for diversity [Unpublished doctor's thesis]. Chulalongkorn University.
World Radio and Television Council. (2001). Public broadcasting: Why? How? UNESCO Digital Library. https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000124058
Yodmalai, C. (2021, May 23). K̄heīyn h̄ı̂ khid: Thịy phī bī xes̄ thīwī thī̀ tĕm pị d̂wy khwām r̂āw lụk læa reụ̄̀xng lụklạb [Writing for thought: Thai PBS, the institute of fully disorganised and mystery]. naewna. https://www.naewna.com/politic/columnist/47809