The Feasibility Study of Cultural Landscape Adjustment of Wang Lang Tourist Attraction, Bangkok
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The research aims to 1) study the feasibility of adjustment the cultural landscape in Wang Lang tourist attractions and 2) explore the guideline of adjustment the cultural landscape in Wang Lang tourist attractions. This research was the qualitative research using grounded theory and in-depth interviews with Thai tourists and small shop owners in Wang Lang market. The results shown that there was a possibility to cultural landscape adjustment with guidelines for adjusting the cultural landscaped for convenience, cleanliness and safety, shops should be organized within Wang Lang Market to increase the convenience of shopping and service using the community-participatory management, coordination and collaboration and a joint community planning. These will be able to ensure the tidiness, magnificence which will consequently promote tourism in Wang Lang Market.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารเพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวสู่ความยั่งยืน ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของโรงเรียนการท่องเที่ยวและการบริการ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต ห้ามผู้ใดนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตอย่างเป็นลายลักษณ์อักษรจากโรงเรียนการท่องเที่ยวและการบริการ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต นอกจากนี้ เนื้อหาที่ปรากฎในบทความเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
References
กระทรวงวัฒนธรรม. (2558). วัฒนธรรม วิถีชีวิตและภูมิปัญญา. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงวัฒนธรรม.
เกรียงไกร เกิดศิริ. (2551). ชุมชนกับภูมิทัศน์วัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์อุษาคเนย์.
จอมขวัญ ลอยศักดิวงศ์. (2550). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในเขตพื้นที่อำเภอแม่สอด จังหวัด
ตาก. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.สาขาวิชายุทธศาสตร์ การพัฒนา
จิตรตี มณีไสย์ และพัฒนา อนุรักษ์พงศธร. (2554). การวิเคราะห์ปริมาณและองค์ประกอบของขยะมูลฝอยเพื่อเป็นแนวทางการจัดการขยะมูลฝอยในพื้นที่อุทยานแห่งชาติน้ำตกเจ็ดสาวน้อย จังหวัดสระบุรี. กรุงเทพมหานคร: รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ณัฎฐา จุลพรหม, อาษา ทองธรรมชาติ, อัจจิมา อินทรีย์. (2549). การศึกษาการมีส่วนร่วมของประชาชนในการอนุรักษ์ ปรับปรุง ฟื้นฟู ภูมิทัศน์วัฒนธรรม ชุมชนย่านวัดราชโอรส วัดนางนอง และวัดหนัง. กรุงเทพมหานคร: รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์, สำนักงานคณะกรรมกรวัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงวัฒนธรรม.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา และคณะ. (2542). การวางแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. เชียงใหม่: คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ไพบูลย์ แจ่มพงษ์. (2553). การจัดการขยะโดยกระบวนการมีส่วนร่วมของชุมชน บริเวณตลาดน้ำอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. กรุงเทพมหานคร: รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์, มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
มณทิพย์ จันทร์แก้ว และขนิษฐา ภมรพล. (2560). การศึกษาการจัดการขยะมูลฝอย กรณีศึกษา ตลาดน้ำระแหง.
วารสารแก่นเกษตร, ฉบับพิเศษ 1, 405-410.
รัชนีกร แซ่วัง. (2558). ภูมิทัศน์วัฒนธรรมและนโยบายในการอนุรักษ์: กรณีศึกษา พุหางนาค. วารสารภาษาและ
วัฒนธรรม, 34(2), 71-92.
รัฐพงศ์ ปิ่นแก้ว และพัสตราภรณ์ ทิพยโสธร. (2557). การออกแบบภูมิทัศน์วัฒนธรรมปากคลองสวนหมากเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. สืบค้นเมื่อ 7 พฤศจิกายน 2563. จาก http://161.246.14.22/ocs/submissionfiles/conferences/4/schedConfs/4/papers/54/submission/review/54-102-1-RV.pdf
วิภาวี อนุพันธ์พิศิษฐ์, เสนีย์ สุวรรณดี, มณี พนิชการ, อาดิศร์ อิดรีส รักษมณี และเสนีย์ เวชพัฒน์พงษ์. (2551). โครงการอนุรักษ์มรดกทางด้านสถาปัตยกรรมและปรับปรุงภูมิทัศน์ของชุมชน ในพื้นที่ริมฝั่งคลองแสนแสบ: กรณีศึกษาชุมชนบ้านครัว. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 14(1), 48-55.
สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย. (2542). รายงานขั้นสุดท้ายการดำเนินการกำหนดนโยบายการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์บริการวิชาการ สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย.
สารานุกรมเสรี. (2563). ถนนวังหลัง. สืบค้นเมื่อ 26 พฤษภาคม 2563. จากhttps://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%96%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%87
สุขสวรรค์ คำวงศ์ และเมตตา ตาละลักษณ์. (2556). ขีดความสามารถในการรองรับและการกำจัดขยะในแหล่งท่องเที่ยวตำบลภูฟ้า อำเภอบ่อเกลือ จังหวัดน่าน. วารสารวิชาการและวิจัย มทร.พระนคร ฉบับพิเศษ, การประชุมวิชาการมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล ครั้งที่ 5 ( น.91-97). กรุงเทพฯ.ศูนย์ประชุมบางกอกคอนเวนชั่นเซ็นทรัลเวิลด์ปทุมวัน.
สมัคร ถะเกิงกุล. (2546). สภาพปัญหาและแนวทางการจัดการท่องเที่ยว: ศึกษากรณีเกาะเสม็ด ตำบลเพ อำเภอเมือง จังหวัดระยอง. ปัญหาพิเศษรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารทั่วไป, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา.
สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ. (2549). แนวทางการจัดการภูมิทัศน์วัฒนธรรม/ในความร่วมมือของสำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงวัฒนธรรม และคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. กรุงเทพฯ : อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
Holloway, J. C. (1983). The Business of Tourism. Plymouth: Macdonald and Evans Ltd.
Mill, R. C. (1990). Tourism the international business. New Jersey: Prentice Hall.
Murava, L & Korobeinykova, Y. (2016). The analysis of the waste problem in tourist destinations
on the example of Carpathian region in Ukraine. Journal of Ecological Engineering, 17(2),
-51.
