การจัดการภาคีสาธารณะแบบใหม่เพื่อการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม: กรณีศึกษางานประเพณีชักพระ อำเภอเมืองสุราษฎร์ธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาการจัดการภาคีสาธารณะแบบใหม่ที่เอื้ออำนวยต่อความสำเร็จในการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของงานประเพณีชักพระ อำเภอเมืองสุราษฎร์ธานี และสร้าง “ตัวแบบที่เหมาะสม” สำหรับการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในรูปแบบงานประเพณีชักพระ การศึกษาใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์เชิงลึก และการสังเกตการณ์ร่วมกับกลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ผลการวิจัย พบว่า ภาครัฐเป็นภาคีหลักในการจัดงาน โดยความร่วมมือของภาคีธุรกิจ องค์การไม่แสวงหากำไร สถาบันการศึกษา ศาสนสถาน และชุมชน ปัจจัยที่เอื้ออำนวยต่อความสำเร็จ ได้แก่ ความร่วมมือในการเตรียมงานประเพณี ภาวะผู้นำ การมีส่วนร่วมของชุมชน และทุนของสังคม สำหรับโมเดลที่เหมาะสมในการจัดงานประเพณีชักพระ ประกอบด้วย ความร่วมมือระหว่างภาคีที่หลากหลาย รวมทั้งจำเป็นต้องให้ความสำคัญกับการมีส่วนร่วมของภาคีที่เกี่ยวข้องอื่น ๆ การแบ่งหน้าที่กันทำงานระหว่างภาคี และการส่งเสริมภาวะการนำสาธารณะ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Broussine, M. (2005). Public Leadership. In T. Bovaird & E. Loffler (Eds.), Public Management and Governance. London: Taylor & Francis Group.
Cheema, G. (2005). From Public Administration to Governance: The Paradigm Shift in the Link between Government and Citizens. A paper presented at the 6th Global Forum on Reinventing Government towards Participatory and Transparent Governance on 24-27 May 2005, Seoul, Republic of Korea.
Bovaird, T., & Loffler, E. (2005a). Understanding Public Management and Governance. In T. Bovaird & E. Loffler (Eds.), Public Management and Governance. London: Taylor & Francis Group.
Kennett, P. (2010). Global Perspectives on Governance. In Stephen P. Osborne (Ed.). The New Public Governance ?: Emerging Perspectives on the Theory and Practice of Public Governance. London: Routledge.
Khlai-um, S. (2015). A Study of Knowledge Management on Tan Thod Tradition in Dok KhamTai Subdistrict, Dok Kham Tai District in Phayao Province (In Thai). Mekong-Salween Civilization Studies Journal, 6(2) , 113-130.
King Prajadhipok's Institute. (2011). The study of social capital for sustainable community development [In Thai]. Bangkok: King Prajadhipok's Institute.
Kiriwong Crisis. (2018). Thai post [In Thai]. Retrieved January 10, 2021 from https://www.thaipost.net/main/detail/7435?fbclid=IwAR3bkTrGa7rMXlvoB1igdUJygtTvJUIw8o9Sz_2S7BL7xLQGHAhwfdeXoBU.
Kongsawat, J. (2007). The Study of Cultural Tourism Promotion in Uthong, Shuphan Buri [In Thai]. (Master’s Thesis), Silpakorn University.
Ministry of Tourism and Sports. (2011). The National Tourism Development Plan (2012-2016) [In Thai]. Bangkok: WVO officer of printing mall.
Osborne, S. P. (2010). Introduction: The (New) Public Governance: A Suitable Case for Treatment?. In P.O. Stephen (Ed.), The New Public Governance?: Emerging Perspectives on the Theory and Practice of Public Governance. London: Routledge.
Peters, B. (2010). Meta-governance and Public Management. In Stephen P. Osborne (ed.). The New Public Governance?: Emerging Perspectives on the Theory and Practice of Public Governance. London: Routledge.
Ratanasuwongchai, N. (2011). Cultural tourism development strategies. Humanities journal, 18(1), 31-50.
SaengLimsuwan, K. and SaengLimsuwan, S. (2012). Sustainable Cultural Heritage Tourism. Journal of Management, 32(4), 139-146.
Siripatcharongkool, T. (2014). New Public Governance of the Cultural Tourism: A Case Study of Amphawa Floating Market (In Thai). (Doctoral dissertation), Krirk University.
Srisupun, P. Apichatvullop, Y. and Manorom, K. (2011). Detraditionalization: A Transformation of the Bun Bangfai Rocket Festival in the Age of Globalization (In Thai). Journal of Mekong Societies, 7(2), 27-48.
Wanichpum, P. (2013). Success of New Public Governance of Community Forests in Rayong Provinc (In Thai). (Doctoral dissertation), Krirk University.
