ชนชั้นกลางในเมืองและการพัฒนาคุณภาพชีวิต กรณีศึกษาพื้นที่ชานเมืองตอนเหนือและตะวันตกของกรุงเทพมหานครและปริมณฑล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
คำว่าชนชั้นเป็นคำศัพท์ที่ซับซ้อนในทางสังคมด้วยมีคำนิยามทางสังคมที่หลากหลาย ทั้งนี้การนิยามก็ขึ้นอยู่กับบริบททางสังคมวัฒนธรรม โดยทั่วไปแล้วการให้นิยามชนชั้นกลางในสังคมไทยมักมีความเกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมและวิถีชีวิตแบบเมือง การพัฒนาเมืองรวมถึงความหลากหลายทางกายภาพ การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคม อันส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของผู้คนบทความนี้มุ่งมองไปยังการที่ชนชั้นกลางนิยามตัวเองผ่านการใช้ชีวิตแบบเมืองและให้ข้อเสนอเรื่องการปรับตัวอย่างยั่งยืนท่ามกลางกระแสบริโภคนิยม
บทความนี้มุ่งเน้นไปที่ความหลากหลายทางวัฒนธรรมของชนชั้นกลางในเมืองและคุณภาพชีวิตของพวกเขาซึ่งเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาเมืองอย่างยั่งยืน การศึกษาครั้งนี้ใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพโดยอาศัยวิธีการเชิงชาติพันธุ์วรรณาแบบมหภาค และการวิเคราะห์แบบปรากฏการณ์นิยม หน่วยในการวิเคราะห์ได้แก่ชนชั้นกลางในเมืองของสังคมไทย ซึ่งแบ่งได้เป็น 2 กลุ่มตามการให้นิยามของนักวิชาการ โดยกลุ่มแรกใช้เกณฑ์เรื่องการศึกษาและสภาพทางเศรษฐกิจสังคมเป็นตัวกำหนด ส่วนอีกกลุ่มหนึ่ง ใช้เกณฑ์เรื่องรายได้โดยรวม นั่นคือ การแบ่งเป็นกลุ่มชนชั้นกลางระดับบนและระดับล่าง พื้นที่ในการศึกษาครั้งนี้ ได้แก่พื้นที่เมืองที่ตั้งอยู่ในเขตชานเมืองทางตอนเหนือและทางตะวันตกของกรุงเทพมหานครและปริมณฑลซึ่งกระบวนการกลายเป็นเมืองมีการขยายตัวอย่างรวดเร็ว
งานศึกษาครั้งนี้มีเสนอแนะว่า นอกเหนือจากการใช้ชีวิตตามกระแสการบริโภคในชีวิตประจำวันแล้ว ชนชั้นกลางควรสร้าง “สำนึกร่วม” ในการสร้าง “ความร่วมมือกัน”เพื่อนำไปสู่การปรับปรุงคุณภาพชีวิตและสร้างความรับผิดชอบทางสังคมอันจะนำมาซึ่งการพัฒนาเมืองอย่างยั่งยืน เพื่อสร้าง “ความร่วมมือแบบเมือง” ให้เกิดขึ้น
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Devine,Fiona. (2005) “Middle –Class Identities in The United States” inF.Divine et al.(ed.), Rethinking Class. China: Palgrave Macmillan.
Diener, E. (1984) “Subjective well-being”Psychological Bulletin 95: 542-75.
Hays,Jeffrey. (2008) “THAI SOCIETY: HIERARCHY, STATUS, CLASS, HI-SO CULTURE AND THE PATRON-CLIENT SYSTEM” Retreived from http://factsanddetails.com/southeast-asia/Thailand/sub5_8c/entry-3228.html.
Kingston, P.W. (2000) The Classless Society.Stanford,CA: Standford University Press.
Klausner, William J. (1997). Thai Culture in Transition. Bangkok: Amarin Printing & Publishing.
Lasuka, Pasoot. (2015).The Good Individuals of the State: Middle-Class Culture and Politics in Thai Biogrphical Films after 2006. A thesis submitted for the degree of Doctor of Philosophy, School of Culture, History, and Language, College of Asia and the Pacific, The Australian National University.
McCall, S. (1975) “Quality of life” Social Indicators Research2: 229-48.
Miles, Steven. (1998). Consumerism as a Way of Life. London: Sage.
Myers, D. and Diener, E. (1995). “Who is happy?”Psychological Science 6. :10-19.
Phongpaichit, Pasuk and Baker, Chris. (1995). Thailand Economy and Politics. Kuala Lumpur: Oxford University Press.
Phongpaichit, Pasuk and Baker Chris. (1998). Thailand’s Boom and Bust. Chiangmai: Silkworm Books.
Rogerson, R., Findlay, A.,Paddison, R. and Morris, A. (1996). “Class, consumption, and quality of life” Progress in Planning 45. : 1-66.
Rogerson, J.R. (1999). “Quality of Life, Place and the Global City” in Yuan. L.L et al. (ed.) Urban Quality of Life Critical Issues and Options. Singapore: Vetak Services.
Savage, Mike, et al. (2005). “Local Habitus and Working Class Culture” in F.Divine et al.(ed.), Rethinking Class. China: Palgrave Macmillan.
Smith, Philip Cornwell. (2005). Very Thai. Everyday Popular Culture. Bangkok: River Books.
Stimson, et al. (1999). “Urban Metabolism as a Framework for Investigating Quality of Life and Sustainable Development in the Brisbane-Southeast Queensland Metro Region” inYuan.L.L et al. (ed.) Urban Quality of Life Critical Issues and Options. Singapore: Vetak Services.
Zukin, Sharon. (1995). The Cultures of Cities. Oxford: Blackwell.
